Ik kan me die zakjes 'poeder' nog goed herinneren, het was talkpoeder. De directeur van het bad, de heer C. Michels, was vaak in de buurt van de kassa aanwezig en deelde die zakjes aan iedereen uit. Er ontging hem niets, hij hield de boel goed in de gaten. Een keer was mijn vastrechtkaart een paar dagen verlopen en ik gaf hem daarom ondersteboven aan de caissière. Die accepteerde de kaart, maar de heer Michels had het door en stuurde me naar huis. Het was 1952 en ik was 12.
|